Wiejska rezydencja magnacka wybudowana w latach 1785-1787 w stylu klasycystycznym przez Aleksandra Lubomirskiego, właściciela Opola Lub. Piętrowa, na planie prostokąta z czterokolumnowym partykiem. Pałac posiadał bogato dekorowane wnętrza i dwukondygnacyjną salę balową zwieńczoną kopułą. Zaprojektowany został najprawdopodobniej przez Dominika Merliniego. Otaczał go 16 ha park, zaprojektowanym przez Waleriana Kronenberga. W 1847 r. ówczesny administrator Kazimierz Wydrychiewicz dokonał częściowej przebudowy pałacu. Od 1871 r. właścicielami była rodzina Kleniewskich. W 1889 r. pałac spłonął wraz z zabudowaniami folwarcznymi. Podczas I wojny światowej uległ dewastacji. W okresie II wojny mieściła się tutaj siedziba gestapo. Dziś stanowi własność prywatną.