Historia zamku w Zawieprzycach sięga XVI w. Prawdopodobnie już w tym czasie istniał tu zamek obronny, posadowiony na okazałym wzgórzu w widłach rzeki Bystrzycy i Wieprza. Pełnił on funkcje obronne. Należał do Zawieprskich herbu Janina. Następnym właścicielem Zawieprzyc został Adankt Ciecierski z Ciecierzyna – chorąży drohnicki, od 1611 r. Jan Firlej – kasztelan wojnicki, a od 1626 r. Józef Gorayski – starosta lubelski, który sprzedał zamek wraz z Wólką Zawieprzycką Miączyńskim herbu Suchekomnaty. Przez połączenie kilku okolicznych folwarków Atanazy Miączyński stworzy klucz Zawieprski z rezydencją w Zawieprzycach. W latach 1674–1679 wg planów Tylmana z Gameren na miejscu starego zamku został wybudowany wspaniały pałac barokowy. W 1794 r. Miączyńscy sprzedali majątek Aleksandrowi Morskiemu, a w 1818 r. stał się on własnością senatora Królestwa Polskiego i wojewody Antoniego Ostrowskiego. Od 1838 r. po pożarze zamku jego funkcje mieszkalne przejęła oficyna, a następnie dwór dzierżawcy majątku. Ostatnim właścicielem był Jan Krystyn Ostrowski. Po wojnie, na podstawie dekretu PKWN z 1944 roku właścicielem dóbr stał się Skarb Państwa. Z dziejami zamku związane są dwie znane postaci historyczne: Jan III Sobieski, który przyjaźnił się z Atanazym Miączyńskim, a także Maria Skłodowska-Curie. Na przełomie XIX i XX w. Ksawery Skłodowski – stryjeczny brat dziadka Marii, Józefa który w latach 1851–1862 był dyrektorem lubelskiego gimnazjum, zarządzał majątkiem w Zawieprzycach i gościł przyszłą noblistkę podczas wakacji.

Za