12-metrową kolumnę ogniową bez platformy widokowej wzniesiono na usypanym wzgórzu. Za podstawę wieży posłużył dwustopniowy kwadratowy podest. Na kwadratowym cokole wznosił się lekko zwężający ku górze trzon wieży. Cztery krawędzie trzonu składały się z typowych dla projektu „Zmierzch Bogów” połączonych architrawem trzy czwarte kolumn, nad którym znajdowała się trójstopniowa nadbudowa. Blaszana misa ogniowa o średnicy 2,6 m na głowicy wieży (koszt 500 marek) opalana była szczapami drewna nasączonego naftą. Wysokość płomieni wynosiła 3-5 m w czasie spalania ok. 2 godz. Na trzonie wieży po wschodniej stronie kolumny umieszczono tablicę z piaskowca z medalionem Bismarcka z brązu (średnica 1 m).