Miasto Głusk założone zostało w 1688 roku przez podstolego lubelskiego Tomasza Kazimierza z Drzewic Głuskiego herbu Ciołek. Ze względu na swoje położenie nad rzeką Czerniejówką, Głusk określany był „miastem portowym”. Przywilej na lokację wydał król Jan III Sobieski, który – chcąc wzmocnić jego handlową rolę – nadał miastu przywilej organizowania czterech dorocznych jarmarków oraz dwukrotnych targów cotygodniowych. Większość mieszkańców Głuska zajmowała się rzemiosłem i uprawą roli, działalność handlową ...
Miasto Głusk założone zostało w 1688 roku przez podstolego lubelskiego Tomasza Kazimierza z Drzewic Głuskiego herbu Ciołek. Ze względu na swoje położenie nad rzeką Czerniejówką, Głusk określany był „miastem portowym”. Przywilej na lokację wydał król Jan III Sobieski, który – chcąc wzmocnić jego handlową rolę – nadał miastu przywilej organizowania czterech dorocznych jarmarków oraz dwukrotnych targów cotygodniowych. Większość mieszkańców Głuska zajmowała się rzemiosłem i uprawą roli, działalność handlową prowadzili Żydzi.
Pokaż więcej
Pokaż mniej
Po śmierci Tomasza Kazimierza Głuskiego właścicielką miasteczka została jego córka Angela – żona starosty wąwolnickiego i lubelskiego kasztelana – Felicjana Gałęzowskiego. Następnym właścicielem Głuska był ich syn – Andrzej. Pierwszym burmistrzem Głuska został Wojciech Gałęzowski. Rodzina władała miastem do 1833 roku. W roku 1795 Głusk znalazł się w zaborze austriackim. Od 1809 roku przynależał do Księstwa Warszawskiego, zaś od roku 1815 – do Królestwa Polskiego. W pierwszej połowie XIX wieku Głusk liczył 95 domów i 520 mieszkańców (w tym 369 Żydów). Mieszkańcy utrzymywali się przede wszystkim z szewstwa, krawiectwa, bednarstwa, kuśnierstwa, powroźnictwa, wyrobu piwa oraz z drobnego handlu i rolnictwa. W roku 1833 miasteczko zostało wystawione na licytację. Kupił je Kazimierz Grabowski i przekazał jako prezent ślubny córce Marii i jej mężowi Feliksowi Strojnowskiemu. Po powstaniu styczniowym, w 1869 roku, Głusk utracił prawa miejskie i jako osada włączony został do gminy Zemborzyce. Największy rozkwit miejscowości nastąpił w latach 20. XX wieku. W roku 1922 przy wsparciu finansowym Henryka Sachsa, będącego właścicielem dóbr abramowickich, wybudowany został budynek szkolny, w którym uczyły się polskie i żydowskie dzieci. W 1989 roku Głusk został administracyjnie włączony do Lublina. |
|||||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||