Barokowy pałac na rzucie podkowy został wzniesiony w drugiej połowie XVIII w. Za rządów feldmarszałka von Gneisenau rezydencję według projektu Josepha Raabe przekształcono w stylu klasycystycznym. Kolejne przebudowy w stylu neogotyckim prowadzono w latach 1832-1838 i 1840-1844 na zlecenie królów pruskich według planów z pracowni Karla Friedricha Schinkla, prawdopodobnie przygotowanych przez Friedricha Augusta Stülera. W latach dziewięćdziesiątych XX w. remontowano elewacje pałacu. Budynek murowany z cegły, potynkowany, rozłożony na planie zbliżonym do litery „L”, dwuskrzydłowy. Korpus trzykondygnacyjny, skrzydło pd.-zach. jednokondygnacyjne, nakryte płaskim dachem. Od zachodu do korpusu dostawiona oktogonalna wieża. Elewacje ozdobione neogotyckim detalem: krenelaż, nadwieszone wieżyczki, wykusze, nadokienniki, okna z łukami Tudorów.