Dopiero gdy Mysłakowic w 1833 roku nabył na swą letnia rezydencję król Fryderyk Wilhelm III sytuacja uległa poprawie. Jedną z pierwszych królewskich fundacji być kościół (wg projektu architekta królewskiego K. F. Schinkela) z domem parafialnym i szkołą (wszystkie obiekty przy ul. 1 Maja). Kamień węgielny położono 12.09.1836 r., a 3.08.1838 roku miało się odbyć uroczyste poświęcenie kościoła. Do ukończenia budowy zabrakło 1,5 dnia - niestety w piątek, 8.06.1838 r. o 6.30 zawaliła się wieża kościelna (przypominająca dzwonnicę z Placu Św. Marka w Wenecji), a pod gruzami zginęło 10 robotników, a 4 zostało rannych. Król zajął się losem wdów i sierot, a sąd pozbawił budowniczego oraz mistrza murarskiego prawa wykonywania zawodu.
Stary kościół rozebrano i w tym samym miejscu wybudowano nowy, już większy, gdyż przybyło wiernych (od 1837 r. protestanci z Tyrolu).
Budowa została powierzona królewskiemu budowniczemu Hamannowi. Kościół został poświęcony 8.12.1840 roku w obecności ministra von Rothera i wielu innych osobistości. Jest to budowla salowa 12x25 m i wysokości 33 m z wydzielonym prezbiterium i zakończona półkolistą absydą. Na osi, po stronie zachodniej kościoła, wieża wsparta na kwadracie o wymiarach 6,5 na 6,5 m. W 1858 r. kolejny król (Fryderyk Wilhelm IV) zlecił podwyższenie wieży z 30 do 50 m w stylu gotyckim oraz dodanie hełmu iglicowego (z wieży widoczny kościółek Wang). W przyziemiu wieży znajduje się otwarta kruchta wsparta na 2 marmurowych, pompejańskich kolumnach z głowicami, które stanowią najcenniejszy fragment tej klasycystycznej budowli. Ofiarował je Fryderykowi Wilhelmowi III król Neapolu.
Wnętrze przekryte drewnianym dachem z widoczną więźbą otaczają drewniana empora wsparta na słupach i chór muzyczny tworzące jedną całość. Organy o 19 głosach, 30 rejestrach i 1.120 piszczałkach wyróżniające się silnym głosem wykonał w 1840 r. jeleniogórski mistrz L. F. Buckow. Pierwsze dzwony (dar królowej Elżbiety), które odlał jeleniogórski ludwisarz Siefert w latach I w. św. zostały przekazane na cele wojskowe. Nowe dzwony zakupiono w 1923 roku za pieniądze zebrane wśród ludności.
We wschodniej części świątyni jest półkolista apsyda, we wnętrzu której ustawiony był ołtarz główny, spalony w 1946 roku. Obecny, barokowy drewniany, polichromowany ołtarz z XVIII w. pochodzi ze zburzonego ewangelickiego kościoła w Miszkowicach. Razem z ołtarzem w 1951 r. przywieziono barokową ambonę i klasycystycną chrzcielnicę. Pierwotną figurę ołtarzową Chrystusa (obecnie na zapleczu koscioła) zastąpiono w 1951 r. obrazem z Karpacza. W 1953 roku ten obraz został usunięty i zastąpiono go nowym z Sercem Jezusa.
Przed kościołem stał krzyż z płaskorzeźbą Fryderyka Wilhelma III, po bokach której znajdowały się dwie postacie chłopięce symbolizujące Śląsk i Tyrol. Krzyż ten ufundował Fryderyk Wilhelm IV, a wykonał go rzeźbiarz Rauch. Ustawiono go przed kościołem 7.06.1844 roku.
dariuszfaranciszek°: 
