Prywatna kolejka normalnotorowa (Kleinbahn) spółki Kolejka Polkowicko-Rudnowska, o długości 17,6 km, otwarta po niespełna rocznej budowie w dniu 13 kwietnia 1900 r. Kolejkę zbudowało berlińske Zjednoczone Przedsiębiorstwo Budownictwa Kolejowego i Obsługi Ruchu (Vereinigte Eisenbahnbau- und Betriebsgesselschaft). Kolejka łączyła sieć kolei państwowych z Polkowicami, które to miasto pominięto przy trasowaniu linii węglowej Wrocław - Głogów - Szczecin (1877 r. Kolej Wrocławsko-Świebodzicka BSFE). ...
Prywatna kolejka normalnotorowa (Kleinbahn) spółki Kolejka Polkowicko-Rudnowska, o długości 17,6 km, otwarta po niespełna rocznej budowie w dniu 13 kwietnia 1900 r. Kolejkę zbudowało berlińske Zjednoczone Przedsiębiorstwo Budownictwa Kolejowego i Obsługi Ruchu (Vereinigte Eisenbahnbau- und Betriebsgesselschaft). Kolejka łączyła sieć kolei państwowych z Polkowicami, które to miasto pominięto przy trasowaniu linii węglowej Wrocław - Głogów - Szczecin (1877 r. Kolej Wrocławsko-Świebodzicka BSFE). W 1911 roku kursowały na dobę 3 pary, a stacją z obsługą taboru były Polkowice. Pierwszy pociąg odchodził z Polkowic o g. 6:50. Nie było początkowo poczty kolejowej. Zatrudnienie umiarkowane - w 1905 roku 7 osób, w tym dwóch robotników. Tabor: 2 parowozy, 5 wagonów osobowych, 2 bagażowe. Prędkość maksymalna na linii 30 km/h. Linia prowadzona po płaskim terenie, bez trudności inżynieryjnych - maksymalne nachylenie toru wynosiło 20 promili (co 50 metrów tor wznosił się o 1 metr), minimalny promień łuku 200 metrów. W 1911 roku zatrudnienie wzrosło do 12 osób (5 robotników) - były już dwa wagony pocztowo-bagażowe i 18 towarowych. Przewozy bardzo skromne - jeszcze przed I wojną światową średniodziennie przewożono zaledwie 88 pasażerów, a rocznie przewożono 20 790 ton towarów, czyli 70 ton dziennie. W 1935 roku kapitał spółki zmalał z 1,4 mln marek początkowo do 405 tys. marek. Przewieziono 6441 pasażerów (17 średniodziennie) i 18 216 ton towarów (dziennie 61 ton). Obydwa parowozy były to tendrzaki z fabryki Hohenzollern, które miały nazwy własne Polkwitz (fabr 1165/1899) oraz Graf Recke-Volmerstein (fabr 1266/1900). Z reguły zestawiano mieszane składy - jeden wagon pocztowo-bagażowy, jeden pasażerski i 2-3 towarowe. W lokalnej gwarze kolejkę nazywano nieco pogardliwie Polkwitzer Stickl, czyli Polkowicki Kołtun (?). W 1944 r. linią kursowały 2 pary pociągów na dobę. Linia ponoć nie była czynna do 1948 roku z uwagi na rozbiórkę torów przez Armię Czerwoną. W rozkładzie 1948 r. widnieje jedna para dziennie w relacji Ścinawa - Rudna - Polkowice. Do końca funkcjonowania przewozów osobowych tj. do 1969 r. utrzymywano dwie pary pociągów na dobę w relacji Głogów - Polkowice. Pociąg zatrzymywał się po drodze na przystanku Rudna i w Komornikach. W instrukcji D29 w 1971 r. linia miała nr 316, który później przypisano linii Złotoryja - Chojnów - Rokitki. W 1973 r. linia była już rozebrana z uwagi na budowę zbiornika osadów poflotacyjnych Żelazny Most, kiedy to zatopiono wsie Kalinówka i Barszów, gdzie znajdowały się przystanki. W terenie pozostało niewiele śladów po kolejce - część nasypów została zniwelowana, przegrodzona. W Polkowicach częściowo po dawnym nasypie poprowadzono bocznicę kopalni rud miedzi (moose - różne źródła: Guersch, Boettcher, Świat Kolei).
Pokaż więcej
Pokaż mniej
Kilometraż stacji i przystanków na linii. Kursywą zaznaczono obiekty nieczynne/nieistniejące, pogrubieniem - d. stację węzłową: - , Rudna Gwizdanów, st., km 0,000 - Rudna Przystanek, po., km 2,465 (Raudten Haltepunkt, Rudna) - Kalinówka, po., km 5,378 (Polach, Połuch) - , Barszów, po., km 8,204 (Barschau) - , Komorniki Głogowskie, po., km 11,066 (Tarnau-Kummernick, Eichbach, Tarnawa) - , Polkowice , st., km 17,486 |
|||||||||||||||||||||||||||||||
|
||
Linia kolejowa Rudna - Polkowice (dawna) Kolejka Polkowicka na innych fotografiach |
||
|
||